Poczytane

Majcher Magdalenia: Małe zbrodnie.

   Jest to fabularyzowana powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Wątek kryminalny jest oparty na analizach psychologicznych podejrzanych. Historia dzieciobójczyni, matki noworodków, których ciała zostają odnalezione po latach pokazuje nam, że nic nie jest pewne, a sprawy, na pozór, oczywiste wcale takie nie są. Świetnie opisany system manipulowania człowiekiem oraz poddania się takiej manipulacji. Polecam!

Joanna

Mwanza Rachel: Mała czarownica nominowana do Oscara.

   Prawdziwa historia dziewczynki, którą, poprzez zabobony, uznano za przynoszącą nieszczęście czarownicę. Przeszła bardzo długą drogę, przeżywając odprawiane na niej egzorcyzmy, wypędzienie z domu i życie w głodzie i chłodzie na ulicach Kinszasy. W końcu los się odmienił, dziewczynka zagrała w filmie, zauważono ją i po głównej roli w drugim filmie otrzymała srebrnego niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie, a następnie zostala nominowana do Oskara. Obecie opowiada swoją historię, aby dawać nadzieję dzieciom żyjącym na ulicy, oraz stara się im pomagać na różne sposoby.

Joanna

Kiecana Beata: Córka swojej matki. Tragikomedia rodzinna z koronawirusem w tle.

   To już kolejny audiobook. Historia widziana oczami dwunastoletniej, rezolutnej dziewczynki. Trzypokoleniowa rodzina: dziadkowie, ciotki, wujkowie, a wreszcie mama i jej niewiarygodne przygody. Do tego czasy pandemii, wszystkich wyzwań i trudności z tym związanych. Ciekawe doświadczenie, ale chyba raz mi wystarczy. Nie zaciekawiło mnie na tyle, abym chciała więcej ;)

Joanna

Lis Agnieszka: Marcepanowa miłość

   Wpisując się w trend przygotowań do Świąt kupiłam książkę, która skusiła mnie tytułem, bo... uwielbiam marcepan ;) Historia rodzinki: Justyny i Czarka oraz ich dzieci: nastoletniego Norberta i rocznej Zuzi oraz ich dalszej rodziny, przyjaciół i sąsiadów. Chwilami bardzo zabawna, momentami wzruszająca, ale ogólnie całkiem symatyczna. Polecam na odstresowanie!

Joanna

Sukegawa Durian: Kwiat wiśni i czerwona fasola

   Historia osadzona w realiach tokijskich obrzeży. Trudna znajomość ludzi po przejściach: smażącego placki dorayaki Sentaro Tsujii, robiącej najlepszą pastę an staruszki Tokue Yoshii oraz licealistki Wakany. Każde z nich ma za sobą niełatwą do opowiedzenia historię, każde zostało w jakis sposób wykluczone z życia, ale każde ma też tlącą się nadzieję. Bardzo polecam!

Joanna