Poczytane

Steinem Gloria: Moje życie w drodze

Autobiografia postaci, o której wsześniej nie słyszałam. Gloria Steinem jest działaczką społeczną, feministką i propagatorką tolerancji i równouprawnienia we wszystkich dziedzinach życia. Kisążka ciekawa, szczególnie kiedy opisuje życie i problemy innych ludzi. Samo życie Glorii Steinem jest ciągłą drogą i spotkaniami z ludźmi. Mnie jednak trochę raziło "amerykańskie" podejście autorki do jej własnych dokonań i przypisywanie sobie tak wielu sukcesów - od zmian w prawie Stanów, w prawie kanonicznym, nawet watykańskim, po zwyciestwa bądź przegrane wyborów senatorów czy nawet kolejnych prezydentów USA. W pewnym momencie aż cieżko było czytać. Ale jeśli komuś to nie przeszkadza, to sama ksiązka, jako ciekawy wycinek z historii USA widziany oczami kobiety zaangażowanej społecznie, jest warta polecenia.

Joanna

Redliński Edward: Konopielka

To lektura, która czekała na mojej liście "do przeczytania" od wielu, wielu lat, jeszcze od czasów studiów. Aż wstyd przyznać, że ciągle brakowało mi na nią czasu. Niesamowity, realistyczny obraz wsi Taplary położonej stosunkowo niedaleko Białegostoku. Powieść napisana gwarą, na początku trochę mnie to odstraszyło, ale po pierwszej stronie wciągnęło na tyle, że ciężko było się oderwać. Opis życia na wsi, zwyczajów gospodarskich, sąsiedzkich, rodzinnych czy wiary jest tak realny jakby się tam było. Jeśli ktoś jeszcze nie czytał to warto.

Joanna

Coben Harlan: Mów mi Win.

Powieści Cobena najbardziej lubię chyba za to, że końcówka zawsze zaskakuje. Jeszcze nigdy, po pierwszych rozdziałach, nie udało mi się odgadnąć "Jak to się może skończyć" :) Tutaj również się nie zawiodłam. Wielowątkowość, nieoczywistość, wszystko połączone postacią głównego bohatera - Wina. Rodzina, przyjaciele, historia pewnego zamachu - sensacja w najlepszym wydaniu. Bardzo polecam!

Joanna

Stephen King: Pod Kopułą.

Polecona książka, którą przeczytałam na przełomie starego i nowego roku. Trochę fantastyki, sporo sensacji ale, w moim odczuciu, najwięcej socjologiczno - psychologicnej analizy charakterów ludzi, którzy znajdują się w ekstemalnych sytuacjach. Czy polecam? Tak, ale trzeba się uzbroić w sporo cierpliwości. Fabuła rozwijająca się przez tysiąc (a na czytniku blisko 1800) stron często wystawiała moją cierpliwość na próbę, choć muszę przyznać, że ani przez moment nie poczułam znudzenia. Ja, chyba niestety, przywiązuję się do książkowych bohaterów i tutaj denerwowałam się chwilami losami Barbiego, Julii, Rose, Ryżego, Lindy i innych. Sama końcówka troszkę mnie zaskoczyła. 

Joanna